Bir bebeğin hayatındaki dönüm noktalarından biri olan ek gıdaya geçiş bir annenin yenidoğan döneminden sonra ikinci büyük stresi, benim için de farklı değildi elbetteki hem de ne stres 🙂 Çevremde gördüğüm hep elinde kaşık ve tabak çocuğa yemek yedirme çabaları ve yemiyor bu çocuk serzenişleri, bir yerlerde yapılan bir hata olmalıydı, çocuk severek, kendi isteyerek yemeliydi, bunun başka bir yolu olmalı düşünceleri ile başladım araştırmalara ve evet buldum BLW diye birşey varmış, hemen derin araştırmalar, bloglar ve youtube sayesinde gayet yapılabilir bir şey olduğunu keşfettim ve rahatladım, neyse ki benim gibi düşünen insanlar var ve bu işin kolayını bulmuşlar diye, o zamanlar benim için 7-8 aylık çocukların elleriyle kendi kendilerine beslenmelerini görmek inanılmazdı.. Bloglarda hep aynı kitaptan bahsediliyordu; ”o tabak bitecek mi”, aldım onu da okudum.. Genel itibariyle yemek yemeyi yürümek, emeklemek gibi çocuğun normal gelişim süreci olarak görmeyi ve çocuğun aynı sofrada bizi izleyerek öğrenmesini ve kararın kendisine bırakılmasını öneriyor, evet tam da istediğim bu bana bağımlı bir çocuk olmasın, karar verme yetisi gelişsin… Hemen konuyu ev halkına yani annem ve eşime açtım ve Demir’i bu yöntemle besleyeceğimi söyleyerek videoları seyrettirdim ve onları ikna ettim, daha doğrusu kararı verdiğim için onay vermek zorunda kaldılar da diyebiliriz 🙂 İnstagramda birkaç blw bebeği takibe aldım, onlar yapıyorsa ben de yaparım diyerek kararımı verdim, BLW yapacaktım ve kendi kendine mutlu mesut beslenen bir çocuğum olacaktı 🙂
Tabii ki ben bu araştırmaları yaparken herşey toz pembe değildi, kilo olarak ortalamanın altında olan Demir’in doktoruna göre çocuğa kilo aldırmak için birşeyler yapmamız gerekiyordu…Demir henüz 4 aylıkken doktoru %25 persentilde olduğu için ek olarak mamaya başlamamız gerektiğini söyledi.. Hayır ben mama vermek istemiyordum ve sütüm gayet yeterliydi, üstelik persentil tablosu oluşturulurken mama alan çocuklarda değerlendirmeye alındığı için zaten değerlendirmenin alt sınırlarda olmadığı sürece çok da sağlıklı olmadığı ile ilgili araştırmalar okumuştum bence de gayet mantıklıydı 1970’lerde Dünya’da mamanın en fazla kullanıldığı dönemde yapılmış bir tablo yüzünden çocuğuma mama vermeyecektim, kararlıydım… Kafamdan bunlar geçerken doktorumuza tatlı tatlı mama vermek istemediğimi, sütümün yeterli olduğunu, huysuz bir çocuk olmadığını rahat uyuduğunu, oldukça aktif olduğunu, çiş, kaka sıkıntısı olmadığını üstelik kendisinin de söylediği boy ve baş çevresi gelişiminin de iyi olduğunu anlattım ve mama vermeme konusunda anlaştık.. 5 ay kontrolünde yine konumuz kiloydu Demir’in doktoru bu sefer akşamları pirinç unu mama vermemi önerdi, nasıl yani kof kilo olması için besleyici bir değeri olmayan bir şeyler mi yedirecektim Demir’e hem de kaşıkla ama ben BLW yapacaktım demedim sadece vermeyelim dedim, konuştuk, anlaştık, vermedim 🙂 Tabii ki bitmedi 🙂 5,5 aylıkken meyve suyu ile tadımlara başlamamı önerdi, 6. ayı bekleyen çocuklarda yeme sorunu olabiliyormuş, alışamıyorlarmış… 6. ayı beklemek istediğimi ve klasik değil BLW ile ek gıdaya geçeceğimi söylediğimde, ortalamanın altında olan bir çocuk için bu yöntemin çok yanlış olduğunu, iyice geride kalacağını, riske girmemem gerektiğini en azından klasik+BLW şeklinde devam etmemin daha iyi olacağını söyledi… Bu defa biraz zor ve şartlı da olsa doktorumuzu ikna ettim 🙂 İlk bir ay benim istediğim gibi besleyecektim, kilo kaybı olursa veya yemezse 7. ayda doktorumuzun söylediklerini yapacaktım, bu yeterliydi benim için nasıl olsa olacaktı 🙂
Bu şekilde mücadeleyle ek gıda serüvenimize başladık.. Başlarken sadece Demir’e ve kendime güvendim, en çok da Demir’e ve sonuçta yaptık, oldu 🙂 Sakin ve sabırlı bir şekilde pes etmeden, her yemekten sonra yere atılanlarla kuşları besleyerek yaptık ve oldu, hatta beklediğimden daha hızlı oldu 🙂 Her kontrole gidişimizde doktoruna Demir’in yemek videolarını seyrettirdim, inanamadı, tebrik etti ve hastalarına önermek için videoları kendine göndermemi istedi, bir annenin zaferi 🙂 Bu arada Demir’in doktorundan bu kadar kısa ve beslenme odaklı bahsedince memnun olmadığımız gibi bir algı oluşmasını istemem çünkü kendisinden çok memnunuz ve çok seviyoruz… Ama doktorlar hele ki devlet hastanesindekiler çok yoğun çalıştıkları ve daha çok hastalıklarla uğraştıkları için beslenme konusunda yeniliklere açık olmayabiliyorlar veya haklı olarak risk almak istemiyorlar, burada annelik iç güdüleri devreye giriyor, tavsiyem; doktorlarınıza kafa tutmayın, iyi anlaşın ve doktor kontrolünde annelik iç güdüleriyle kendinize ve çocuğunuza güvenerek hareket edin 🙂
Ben öyle yaptım, Demir’e ve kendime hep güvendim Demir şu an 21 aylık, şimdiye kadar yemeklerle arası hep iyi oldu, dönemsel olarak az veya çok yediği zamanlar oluyor ama kararı ona bırakıyorum, aslında ben bırakmıyorum o karıştırmıyor 🙂 Hastalık dönemleri dahil hiç kaşıkla yemek yedirmeye çalışmadım, yani zorlamıyorum.. Hiç bir zaman önce onu yedireyim derdim olmadı, bizimle gayet rahat sofraya oturdu.. Sadece önünden ekmek kaçırdığım ve o sofradayken reçel veya tatlı yemediğim çok oldu, biz yandık o yanmasın diye 🙂 İştahsız bir çocuk olmadı ama sevmediği şeyleri de yemedi.. Her zaman yemek istediği kadar yedi, istemediğinde yemedi.. Hiç tombul bir çocuk olmadı, hala öyle, ama sık hastalanan bir çocuk da olmadı.. Yani BLW bizde tuttu 🙂
Bu yazıyı yazma amacım; hem kendim unutmamak, hem de çevremdekilere kısaca ek gıdaya geçiş hakkında bildiklerimi aktarabilmek ve bir çocuğun kendi kendine beslenmesinin tahmin edilen kadar zor olmadığını göstermek ve anneler rahat olun stres yapmayın demek 🙂 Artık bu konuda yazan ve konuşan çok fazla blog var ama umarım benim de bir katkım olur 🙂 Bu arada BLW Türkiye Facebook sayfasının yakın zamanda açılmış, oldukça kapsamlı bilgiler ve tarifler sunan bir de sayfası var, ona da göz atmanızı tavsiye ederim..
Demir’in ek gıdaya geçiş sürecinden sonra kısaca ek gıdaya geçiş zamanı, BLW nedir, BLW hazırlığı ve yiyeceklerin hazırlanması ile ilgili bilgiler sonraki yazılarda…
