Her iki çocuğum da doğduğunda kendimi garip hissetmiştim, o öğretilen herkesin kucağıma verildiği an dünyalar benim oldu, daha önce böyle bir mutluluk yaşamamıştım tarzı duygular oluşmadı bende.. Hamileliğimde de öyle ulvi duygular hissetmiyordum ve kendimi sorguladığım bir anda arkadaşım kucağına verdiklerinde de hissetmeyeceksin sakın suçluluk hissetme demişti, iyi ki demiş yoksa kendimi çok kötü hissedebilirdim 🙂
İlk doğumumdan sonra her akşam Demir’e bakıp eşime soruyordum ne hissediyorsun ben sadece bana muhtaç ve benim sorumluluğumda bir bebek şeklinde hissediyorum diyordum, eşimde de aynı hisler vardı ama o bir babaydı benim daha coşkulu hissetmem gerekmiyor muydu? Hep böyle mi hissedeceğim hani o ulvi duygular? Ben anne olamadım mı? Kötü bir anne mi olacağım? gibi sorular sormaya başlayıp, endişelendiğim anlar arkadaşımın bunların normal duygular olduğu, bana tepki vermeye başladığında asıl bağın oluşacağı ile ilgili söyledikleri geldi aklıma.
Bu süreç ben de biraz uzun sürdü sanırım, bebeğimi elbette çok seviyordum ancak herkesten korumam gerekiyor bir tek ona ben iyi bakabilirim bir an bile yanından ayrılmamalıyım, onu en iyi ben anlarım duyguları daha hakimdi.. Yüzüne bakıp çoşku dolu sevgi dolmam yaklaşık 4. ayında oldu Demir de bana 7. aydan sonra daha sevgi dolu karşılık vermeye başladı, o ana kadar onun için sadece besin, bakım ve sığınaktım 🙂
Bu şekilde konuya giriş yapmamın amacı; o dolan taşan duyguları hissetmezsen kendinizi kötü hissetme meğer herkes de böyle oluyormuş da toplum baskısı sebebiyle söylenmiyormuş, ben söyleyeyim 🙂 Tabii ilk günden çoşku dolu olursan da beni ve benim gibileri garipseme 🙂
Bebekle ilişki durumu bu haldeyken hamileliğin sonlanması ve yenidoğan bebekle eve gelmenin ardından yaklaşık kırkı çıkana kadar bir afallama, kendini yetersiz ve okuduğun onca bilgiye ve kursa rağmen bilgisiz hissetme duygusu oluyor.. Ben yenidoğan hemşireliği yapmış olmama rağmen bunları hissettiysem sağlık ile ilgisi olmayanlar ne hissediyor acaba diye çok düşündüm.. Bir de hamileliğin o kendini muhteşem hissettiren hormonları bıçak gibi kesilerek (sezeryanda gerçekten öyle oluyor, normal doğum yapanlar daha şanslı) ortadan kalkınca kendini çok da iyi hissetmiyorsun.. Genel olarak biraz alınganlık, biraz agresiflik, biraz da hüzün oluyor ancak tabii ki herkes de olacak diye birşey yok ben kendi hissetiklerimi ve çevremden gördüklerimi yazıyorum..
Çocuğum olmadan önce, hamilelikte gidin diye tavsiye ettiğim gebelik okulları veya bebek bakım seminerlerine eşiyle gidenler çok garip gelirdi, ama doğumdan sonra anladım ki gerçekten eşlerin bebek büyütürken her aşamada rol alması, sorumluluk paylaşması anneye kendini daha güvende hissettiriyor. Lohusalıkta bebeği koruma iç güdüsüyle eşini lütfen bebeğinizden ve kendinden uzakta tutma, bağı birlikte kurmanıza müsaade et ve babayı uzaklaştırıp, yalnızlaştırma. Bu süreç senin kadar olmasa da onun için de oldukça zor ve o da bilmiyor, korkuyor, endişe ediyor olabilir.
Lohusalık öyle bir şey ki kendini bir odaya hapsedip sadece çocukla ilgilenerek ve çevredeki kimseye güvenmeyerek evden çıkmadan kaç gün geçtiğini farketmeyebilirsin bile. Tabii bu durumda ilk günlerin uykusuzluğu ve yorgunluğuyla gün yüzü görmeden depresyona girmek an meselesi. Ben bu konuda şanslıydım bir ebe arkadaşım doğum öncesi eşimle konuşup ”bak yıllardır tanıdığın Aslı yerine bambaşka birine dönüşmüş bir Aslı’yla karşılaşacaksın. Aslı hiç bir şey düşünemeyecek bir halde olacak, onu zorla dışarı çıkar ve bu durumun geçici, hormonal olduğunu düşünüp anlayışlı davran” demişti. Eşim neyse ki gerçekten sabırla ve anlayışla o stresli dönemi atlatmama çok yardımcı oldu. Beni yürüyüşe çıkardı, ilk bir hafta benimle birlikte uykusuz kaldı ve bana bakkala gidip sosyalleşme görevi verdi 🙂 ki bence iyi bir sosyalleşme hareketiydi.
Lohusalığın başka bir boyutu da, sen kendinle ve bebeğinle uğraşıp bu yeni hayata alışma sürecindeyken devreye bir de çevredeki çocuklu anneler, teyzeler, anneanne ve babaanne giriyor ve genelde okuduklarımızla çok bağdaşmayan bilgilerle geliyorlar ki onların her dönem için bir fikri var.. Çocuk büyüttüğünüz sürece bu devam edecek, sonuçta kaç tane çocuk büyütmüşler, kitaplar pedagoglar onlardan iyi mi bilecek 🙂 Benim tavsiyem; tecrübe gerçekten önemli bu nedenle fikirlerine güvenebileceğiniz birini seçip ona danışabilirsiniz, onun haricindekilerle de çatışmadan kaçınıp kibarca teşekkür edip savuşturabilirseniz, süper 🙂
Bir önemli tavsiye daha; bu dönemde bebeğine odaklanıp biraz dinlenmeye çalış ve kendine iyi davran 🙂
Dinlenmek kısmı elbette çok kolay değil.. Benim gibi şimdiye kadar her işini kendin yaptıysan ve yardım istemekten hoşlanmıyorsan, kontrolün hep sende olmasını istiyorsan bu daha zor.. O zaman önce yardım istemeyi öğrenmen gerekiyor, bence hamileyken başla.. Zaten bir lohusanın yardım talebi kimse tarafından geri çevrilmez, çevirirlerse de hayatından çıkarlar ve üstünden gereksiz bir yük gitmiş olur 🙂
Evde yardımcı olacak birileri varsa çok şanslısın ama onlardan taleplerini net bir şekilde belirtmezsen onların kendilerince destek sandıkları şey seni huzursuz edebilir. Talebin; evin düzenini sağlamaları, yemek yapmaları ve sen talep ettiğinde bebek bakımına yardımcı olmaları olsun.. Bu arada yalnız kalacağın dönem için derin dondurucuya köfte, börek, haşlanmış bakliyat da koysunlar, boş durmasınlar 🙂 Bir de kendini iyi hissedene kadar misafir kabul edilmemesi ve negatif yargı içeren cümleler kurmamaları konusunda hamilelikte bir anlaşma imzalayabilirsin 🙂
Ben yeni doğum yapmış arkadaşlarımı ziyarete gittiğimde önce yanındakilerle konuşuyorum, annenin hormonal dengesinin düzelmesi gereken bir süreç olduğunu, onların bu süreçte alınganlık göstermemesi gerektiğini ve bebek bakımı konusunda annenin talepleri doğrultusunda yardımcı olmaları gerektiğini söylüyorum. Arkadaşıma da yanında yardımcı olmak için bulunan kişilerin kıymetini bilmesini 🙂
Yakınlardaysan senin için de gelip evdekilerle konuşabilirim 🙂
Aslında lohusalık ile ilgili destan yazabilirim ama son söz; lohusalık hormonlardan dolayı çok keyifli olmayabilir ancak yenidoğan bebek masumiyeti ve kokusu, kucaktaki koala gibi yatışı çok kısa bir süre yaşandığı için bunun zevkini hissetmeye çalış 🙂 Bir de içindeki hislere annelik iç güdüsüne güven, anneler hisseder 🙂
Sevgiler, kolaylıklar diliyorum 🙂
